Jane Elizabeth Ebsworth Oriel: miłość i tragedia
Historia miłości Davida Attenborough i Jane Oriel
Historia miłości Davida Attenborough i Jane Elizabeth Ebsworth Oriel to opowieść o głębokim uczuciu, które przetrwało próbę czasu, choć naznaczone zostało również nieodwracalną stratą. Ich związek, trwający przez 47 lat, rozpoczął się w 1950 roku, kiedy to młody David, wówczas już obiecujący twórca programów przyrodniczych, odnalazł w Jane swoją życiową partnerkę. Pochodząca z Merthyr Tydfil w Walii, Jane wniosła do życia Davida stabilność i wsparcie, które były nieocenione w jego dynamicznej karierze. Ona, początkowo związana ze światem sztuki jako administrator i menedżer, z czasem stała się nieodłącznym filarem rodziny, tworząc bezpieczną przystań dla swojego męża, który nieustannie podróżował w poszukiwaniu nowych przyrodniczych inspiracji. Ich wspólna podróż przez życie była dowodem na to, że prawdziwa miłość potrafi przetrwać nawet najdłuższe rozłąki, które wynikały z pasji i zobowiązań zawodowych Sir Davida.
Małżeńskie życie i rodzina
Małżeńskie życie Davida Attenborough i Jane Elizabeth Ebsworth Oriel było przykładem harmonijnego połączenia kariery zawodowej z życiem rodzinnym, choć nie obyło się bez wyzwań. Po ślubie w 1950 roku, para osiadła w domu w Richmond Upon Thames w Londynie, który przez lata był ich wspólnym azylem. Jane była ostoją spokoju dla Davida, który często opuszczał dom na długie miesiące, by realizować swoje ambitne projekty filmowe na krańcach świata. Mimo tych rozłąk, ich związek emanował siłą i wzajemnym zrozumieniem. Jane była sercem domu, tworząc ciepłą i kochającą atmosferę dla swojej rodziny. To właśnie ona była kotwicą, która pozwalała Davidowi wracać do bezpiecznego portu po wyczerpujących wyprawach, dając mu poczucie przynależności i stabilności w świecie, który nieustannie się zmieniał.
Dzieci: Robert i Susan
Owocem miłości Davida Attenborough i Jane Elizabeth Ebsworth Oriel jest dwoje wspaniałych dzieci: syn Robert i córka Susan. To właśnie dla nich Jane poświęciła wiele, tworząc dom pełen miłości i troski. Choć David zawsze podkreślał swoje głębokie uczucie do rodziny, nie ukrywał też żalu, że jego częste i długie wyjazdy filmowe sprawiły, iż ominęło go wiele ważnych chwil w życiu dzieci. Robert podążył ścieżką naukową, stając się cenionym wykładowcą w dziedzinie bioantropologii, co świadczy o jego zainteresowaniu naukami przyrodniczymi, być może inspirowanym przez ojca. Susan natomiast obrała ścieżkę edukacyjną, pracując jako dyrektorka szkoły podstawowej, a później angażując się w projekty związane z pracą ojca, co pokazuje jej bliskie więzi z rodziną i jej dziedzictwem. Jane z pewnością pielęgnowała w nich te same wartości, które były dla niej samej ważne – miłość do ludzi, sztuki i świata przyrody.
Stracony filar: tragiczna śmierć Jane Oriel
Porażający cios: utrata kotwicy
Tragiczna śmierć Jane Elizabeth Ebsworth Oriel wstrząsnęła Davidem Attenborough do głębi, odbierając mu nie tylko ukochaną żonę, ale również jego „kotwicę”. Wydarzenia z 26 grudnia 2004 roku, kiedy to potężne tsunami nawiedziło wybrzeża Tajlandii, pochłonęło życie wielu niewinnych ludzi, w tym także bliskich Davida. Jane, która znajdowała się na wakacjach w Tajlandii, zginęła w wyniku niszczycielskiej fali. David Attenborough był w tym czasie w Nowej Zelandii, realizując kolejne swoje filmowe przedsięwzięcie, gdy dotarła do niego druzgocąca wiadomość o krytycznym stanie żony. Choć zdążył do niej dotrzeć i być przy niej w ostatnich chwilach, nie mógł zapobiec nieuchronnemu. Utrata Jane była dla niego porażającym ciosem, który pozostawił go z poczuciem głębokiej pustki i zagubienia.
Życie po stracie: świat przyrody jako ukojenie
Po śmierci ukochanej żony, Jane Elizabeth Ebsworth Oriel, David Attenborough musiał odnaleźć się w świecie, który nagle stracił swój najjaśniejszy punkt. Poczucie zagubienia i pustki towarzyszyło mu przez długi czas, a dom, który dzielił z Jane w Londynie, wydawał się pusty i cichy. Jednakże, jak sam wielokrotnie podkreślał, największe ukojenie znalazł w pracy, która była jego pasją przez całe życie – w eksplorowaniu i dokumentowaniu świata przyrody. Znajomość z różnorodnością życia na Ziemi, jego cyklicznością i nieustannym pięknem, pozwoliła mu stopniowo odnaleźć sens i spokój. Obcowanie z naturą, jej niezmiennością i potęgą, stało się dla niego formą terapii, która pomogła mu poradzić sobie z bólem po stracie. Wciąż mieszka w ich wspólnym domu, w którym każdy kąt przypomina o Jane, ale jego serce znajduje pocieszenie w nieustannym odkrywaniu cudów natury, które tak bardzo kochał i które kochała również ona.
Dziedzictwo Jane Elizabeth Ebsworth Oriel
Upamiętnienie i nagrody
Dziedzictwo Jane Elizabeth Ebsworth Oriel żyje nie tylko we wspomnieniach jej rodziny i przyjaciół, ale także w sposób, w jaki została upamiętniona. Jej tragiczna śmierć w tsunami była ogromną stratą, która poruszyła wielu. W dowód pamięci i dla uczczenia jej życia, zorganizowano uroczysty nabożeństwo upamiętniające w Southwark Cathedral, które zgromadziło tych, którzy ją kochali i szanowali. Choć sama Jane nie była osobą publiczną w takim stopniu jak jej mąż, jej wpływ na jego życie i pracę był nieoceniony. Jej wsparcie i zrozumienie pozwalały Davidowi realizować jego pasję, co z kolei przyniosło światu niezliczone dokumenty przyrodnicze, które inspirują i edukują miliony ludzi. Wiele z tych dzieł mogło powstać dzięki jej obecności i stabilności, którą wnosiła do ich wspólnego życia.
Kariera w świecie sztuki
Zanim Jane Elizabeth Ebsworth Oriel stała się nierozerwalnie związana z życiem Sir Davida Attenborough, miała własną, znaczącą karierę w świecie sztuki. Wprowadzenie jej do świata sztuki jako angielskiej administrator sztuki i menedżerki sztuki pokazuje jej niezależność i pasję do kultury. Choć szczegóły jej wczesnej kariery mogą nie być tak szeroko znane jak osiągnięcia jej męża, jej praca w administracji i zarządzaniu w obszarze sztuki była z pewnością ważnym etapem w jej życiu. Możemy przypuszczać, że to właśnie z tego środowiska wyniosła swoje umiejętności organizacyjne i zamiłowanie do piękna, które później mogły znaleźć odzwierciedlenie w jej życiu rodzinnym i wsparciu dla męża. Jej wkład w świat sztuki, choć może mniej widoczny niż jej rola jako żony i matki, stanowi istotną część jej bogatego dziedzictwa.
Dodaj komentarz